Ds. C.G. Vreugdenhil - Mattheüs 27 : 51b-53

	Zingen :	Psalm 89:1
	Lezen :	Dordtse Leerregels II,1-4
	Lezen :	Mattheüs 27: 45 – 60
	Zingen :	Psalm 76:4
	Zingen :	Psalm 31:4,15,17
	Zingen :	Psalm 95: 4 en 5
	Zingen :	Psalm 21: 5

Gemeente, jongens en meisjes, vanavond op Goede Vrijdag gaat de preek over wat er gebeurde toen de Heere Jezus stierf. We lezen dat in het hoofdstuk dat we samen gelezen hebben. Mattheüs 27: 51b-53:

 

En de aarde beefde, en de steenrotsen scheurden. En de graven werden geopend, en vele lichamen van de heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt; En uit de graven uitgegaan zijnde, na Zijn opstanding, kwamen zij in de heilige stad, en zijn velen verschenen.

 

Het thema van de preek is:

Het Evangelie van Goede Vrijdag

 

1. De bevende aarde
2. De geopende graven
3. De verschijning van de heiligen

 

1. De bevende aarde

 

Jongens en meisjes, in gedachten staan wij op Golgotha, bij het kruis van de Heere Jezus. Het is stil geworden. Doodstil. De grote strijd is gestreden en de Heere Jezus heeft Zijn leven gegeven tot een rantsoen voor de zonden. Zijn lippen zijn nog met edik bevochtigd, om des te helderder te kunnen uitroepen: Het is volbracht! En daarna heeft Hij Zijn geest gegeven in de handen van Zijn Vader. Hij stierf. En dat was een daad van Hemzelf.

Dan volgt het laatste levensteken, of beter: het stervensteken. En het hoofd buigende, gaf Hij de geest. Door zo te sterven maakte Hij Zijn dood tot een offer. Dit was Zijn laatste priesterdaad op Golgotha. Jezus stierf…

Hij kan nu niets meer zeggen. Urenlang is Hij het mikpunt geweest van spot en hoon van de voorbijgangers. Indien Gij de Zoon van God zijt, zo kom af van het kruis. Anderen heeft Hij verlost, Hij kan Zichzelf niet verlossen. De joden en de Romeinen hebben hun best gedaan om de stervenspijn van de Heere Jezus te verzwaren. De duivel dacht nu zijn laatste dodelijke slag te hebben toegebracht. Boven Hem welfde een gesloten hemel, toen Hij uitriep: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Maar God gaf geen antwoord. De hemel zweeg. Toen de Heere Jezus zwoegde onder de loodzware last van Gods toorn over de zonde, zweeg de Vader.

Maar als het dan afgelopen is, en als de Heere Jezus Zelf niets meer kan zeggen, dan verbreekt God de stilte. En Hij spreekt in een aangrijpende taal, in de taal van de tekenen. Nu de Zoon van God geen teken van leven meer geeft, geeft de Vader tekenen van Zijn sterven, om zo het volbrachte werk van de Heere Jezus toe te lichten.

Eerst in de tempel: het voorhangsel scheurt van boven naar beneden. Dan in het rijk van de schepping: de aarde beeft en de steenrotsen scheuren. En in de derde plaats in het rijk van de doden: de graven worden geopend en veel lichamen van de heiligen komen uit het graf. Ze komen straks, na de opstanding van de Heere Jezus in Jeruzalem, als de boodschappers van het Evangelie van het kruis en de opstanding. Het zijn allemaal tekenen dat we mogen zien dat in de dood van Christus het leven ligt. Ze staan op uit de dood!

 

Hoor je dat, jongens en meisjes, op Goede Vrijdag? In de dood van Jezus ligt ons leven! We mogen Goede Vrijdag en Pasen niet van elkaar losmaken. Als we spreken over de gekruisigde en gestorven Heiland, dan hebben we het over de Levende, de Opgestane. Daarom is deze dienst van Goede Vrijdag niet een soort rouwdienst, geen begrafenisdienst. Dat hebben de oude kerkvaders ook begrepen, toen ze over Goede Vrijdag spraken als over ‘Kruispasen’. Het is al Pasen, ook al staat alles nog in het teken van het kruis.

 

Wat was de Heere Jezus aan een totale ontluistering prijs gegeven... Zijn kleed was van Hem afgenomen, Hij moest naakt aan het kruis hangen, ze verdobbelden Zijn kleren. Onder algemene spot stierf de Zoon van God. Iedereen lasterde Hem, behalve een paar trouwe volgelingen, die nog in de nabijheid van het kruis te vinden waren. Maar zij doen er het zwijgen toe, overladen met verdriet. Niemand neemt het voor Jezus op. Als de Heere Jezus sterft is Hij alleen. Hoe duidelijk is Hij daar Borg.

Want gemeente, jongelui, wij hadden daar moeten hangen, wij hadden verlaten moeten worden door God en wij hadden moeten sterven aan het vloekhout. Dat hebben wij verdiend door onze zonden. Geloof je dat ook? Nu is het heerlijke Evangelie van Goede Vrijdag dat de Heere Jezus daar gehangen heeft; en dat jij en ik vrijuit mogen gaan. Tenminste, als we de Heere Jezus kennen en als Borg omhelzen door het geloof. Als we met al onze schuld tot Hem de toevlucht nemen, dan wordt Zijn dood ons leven. En Zijn veroordeling onze vrijspraak. Dan neemt Hij ons mee in de zalige opstanding.

Niet alleen de geestelijke opstanding, die wij wedergeboorte noemen, maar ook in de lichamelijke opstanding, die wordt voorgesteld in die vroege paasgetuigen van onze tekst. Want de graven gaan open, de heiligen staan op en verschijnen in Jeruzalem.

Het wonderlijke op Goede Vrijdag is: als Jezus gaat sterven, dan is er al de glans van Pasen rondom het kruis en de begraafplaatsen die daar niet ver vandaan liggen. Zijn sterven is niet het dieptepunt van Zijn lijden. Dat is al voorbij als Hij sterft. Dat was de nederdaling in de hel, toen de Heere Jezus door de Vader verlaten is in de drie-urige duisternis.

Maar nadat Hij gezegd heeft: Het is volbracht, lezen we dat Hij zegt: Vader in Uw handen beveel ik Mijn geest. Alle evangelisten laten uitkomen dat de Heere Jezus Zijn gehoorzaamheid tot het einde toe volbracht heeft.

 

God Zelf heeft de betekenis van het sterven van Jezus laten zien door wat er bij Zijn sterven gebeurt. De Heere God gaf heel bijzondere tekenen. Dit is niet zomaar een sterfgeval. Nee, hier zijn hemel en aarde bij betrokken. Dit sterven komt zo in een heel ander licht te staan. Het sterven van de Zoon van God draagt rijke vrucht.

Door dit sterven is de toegang tot God vrijgekomen. We lezen dat het voorhangsel scheurde. Daar gaan we nu niet op in, maar dat heeft een heel rijke betekenis. De Heere Jezus is de vervulling van de oudtestamentische schaduwdienst. Het gescheurde voorhangsel spreekt over de verzoening met God. Maar wat er daarna gebeurt, waar het nu vanavond over gaat, dat geeft het zicht op Zijn Koninkrijk. Daar is geen tegenstelling tussen, want het kruis opent de poort tot het Koninkrijk.

 

Het zijn heel opmerkelijke dingen waar onze tekst over schrijft. Ze zijn te beschouwen als tekenen van de overwinning van Jezus op de dood. We lezen nog een keer: En de aarde beefde, en de steenrotsen scheurden. En de graven werden geopend, en vele lichamen van de heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt.

Wat hier gebeurt roept natuurlijk heel wat vragen op. Maar nieuwsgierige vragen worden niet beantwoord. Wat in ieder geval in deze gebeurtenissen naar voren komt, is dat het sterven van de Heere Jezus zoiets aangrijpends is, dat de zon en de aarde, ja het hele heelal erbij betrokken is. Dat was al gebleken bij de drie-urige duisternis: de zon hield haar stralen in. Dat blijkt opnieuw bij de aardbeving als Jezus sterft.

Golgotha was op dat moment niet een uithoek van de wereld, maar het middelpunt van het heelal. Het verkondigt ons dat Christus niet alleen Zijn kerk heeft verlost, maar de hele schepping heeft verlost. Ja, het gaat pas werkelijk in als Hij terug komt en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde er komen. Maar daarom verwachten wij de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont.

De aarde beeft en de steenrotsen scheuren. Het is wel duidelijk dat er geen verzoening en geen eeuwige heerlijkheid komt door menselijke krachtsinspanning. Maar alleen door Gods genade. God doet het allemaal. Wij banen geen weg. Zo beleef je dat ook als je de Heere leert kennen: wij krijgen de verzoening niet voor elkaar. Wat je ook werkt, doet of laat, dat is allemaal Gods werk, Gods gave. Isaac da Costa zingt daarvan:

 

Christus droeg de vloek voor mij.
Christus is voor mij gestorven,
heeft genâ voor mij verworven;
'k ben van dood en zonde vrij!

 

Ik had daar moeten hangen, maar Hij wilde dat doen, in mijn plaats.

Nu spreekt God in het beven van de aarde en de scheurende rotsen. Zo wil Hij ook ons door elkaar schudden en onze harde harten scheuren en verbrijzelen. Zodat we aan de voet van het kruis komen. Om daar met de hoofdman over honderd te belijden: Waarlijk, deze Mens was Gods Zoon.

 
Jongens en meisjes, zie je Hem hangen in gedachten? Het hoofd buigende, gaf Hij de geest. Goede Vrijdag betekent: er ligt geen zondaar zo diep verloren of bij de Heere Jezus is redding. Dat prediken die bevende aarde en die scheurende rotsen aan ons.

Het zijn machtige tekenen die het sterven van de Heere Jezus onderstrepen. Want de aarde beeft niet zomaar. Maar toen de Zoon van God Zijn leven aflegde, trok die machtige siddering door heel de schepping heen. Ook de aarde is betrokken bij de dood van Christus. Want de aarde, de schepping is bij de zondeval ook onder de vloek gekomen. Om onze zonden heeft de aarde dorens en distels voortgebracht. De aarde is verontreinigd door het kwaad van de zonde. Niet alleen de dorens en distels zijn daar een bewijs van. Ook besmettelijke ziekten, zoals het coronavirus is er een bewijs van, dat wij leven in een gebroken wereld. Romeinen 8 zegt: de hele schepping zucht als in barensnood. ‘Het kind’ wordt pas geboren als de nieuwe hemel en de nieuwe aarde er komen.

Jezus droeg de doornenkroon en Hij stierf aan het vloekhout. Daarom heeft Hij de vloek van de schepping gedragen. Dat beven van de aarde is en geboortewee die zal uitlopen op de vernieuwing van de schepping.

De aarde beeft als Jezus de geest geeft. Straks met Pasen gebeurt dat opnieuw. Dan is er weer een aardbeving. Het is alsof er een blijde siddering door de aarde trekt. Het prille begin van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Zo rijk en uitgebreid is de betekenis van Jezus’ sterven. Zij raakt de hele schepping. De kosmos is verlost. Dat kun je nu nog niet zien, maar dat komt nog.

 

Gemeente, jonge vrienden, je moet ook bedenken: iedere aardbeving heeft iets van een gericht. Zo is die aardbeving ook een voorbode op de jongste dag, op het eindgericht.

De aarde beefde, de rotsen scheurden toen Christus stierf. Wat doet het ons? Laten Zijn lijden en sterven ons onberoerd? Zijn we nog niet bewogen tot het geloof? Dan klaagt de aarde ons op Goede Vrijdag aan. Kwamen we al aan de voeten van de Gekruisigde? Besef je: Hij hing daar voor mij? Boog u ooit onder het oordeel van God over uw zonden? Dat hebben we verdiend.

Zit u er mee of er ook voor u verlossing is? Dan hebben we een goede boodschap op Goede Vrijdag: als de aarde is verlost, zou er dan voor u geen plaats zijn bij de Heere? Laat het beven van de aarde ons maar bemoedigen om op de stervende Zaligmaker te zien.

Gemeente, denk niet te klein van Zijn werk. U mag bij Hem schuilen, want deze tekenen in de schepping roepen de grootheid van God, van Koning Jezus uit. Wat is Hij toch een machtige Koning!

Tot zover ons eerste aandachtspunt: de bevende aarde. Maar zingen we eerst daarvan uit Psalm 76:4

 

Gij, vrees'lijk zijt Gij in 't gericht;
Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
Zo ras Uw mond het vonnis streek,
Uw oordeel van den hemel bleek,
Toen vreesde d' aarde voor Uw ogen;
Toen werd ze stil door Uw vermogen.

 

 

 

2. De geopende graven

 

We gaan naar het tweede aandachtspunt: de geopende graven.

We lezen nog een keer vers 52: En de graven werden geopend, en vele lichamen van de heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt. Dat heeft natuurlijk te maken met die aardbeving. Als gevolg van de aardbeving gaan verschillende graven in de buurt van Golgotha open. Want behalve die aardbeving, lezen we ook nog van het scheuren van de rotsen. Dat heeft natuurlijk met elkaar te maken. Het gevolg daarvan is dat de nissen waarin de mensen begraven waren, zijn opengevallen. Stenen zijn weggerold en de lichamen komen aan het licht. Dat is Gods werk. De graven werden geopend. Door die aardbeving werden de stenen weggetrild en zo kwamen de grafkamers open en bloot te liggen.

Er kwam leven, middenin die opengevallen dodenkelders: een voorspel op Pasen! Méér nog: een voorspel op de jongste dag. Wat er dan uiteindelijk ten volle zal gebeuren als de aarde haar doden zal teruggeven. Dat is een machtig werk van God. Goede Vrijdag, Pasen, wederkomst.

Op grond van het bloed van de Heere Jezus opent God die graven. Anders had het niet gekund. God werkt in Christus’ dood aan op het leven, voor iedereen die in Hem gelooft. Rotsen scheuren, graven gaan open, doden worden opgewekt. En dan lezen we: vele lichamen van de heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt; wat een ontroerend moment! Jezus sterft en anderen worden opgewekt. Hij gaat de dood in en de Zijnen komen terug uit de dood in het leven. Hier horen we op Goede Vrijdag al de eerste klanken van Pasen. Dáár gaat het om!

Het gaat er niet om dat onze nieuwsgierigheid bevredigd wordt. Want we zouden best heel wat vragen kunnen stellen: wie waren die heiligen? Wat hebben ze verteld over hun ervaringen aan de andere kant van het graf? Hoe hebben de mensen in Jeruzalem gereageerd op hun verschijning? Maar de Heilige Geest heeft dat niet geopenbaard, dat blijft het geheim van God.

Toch wordt deze geschiedenis ons niet zomaar verteld. Het heeft een doel. Het gaat in alles toch om Hem, die op Goede Vrijdag stierf en met Pasen opstond?! Het gaat om die ene Heilige. Het gaat niet om het leven van deze doden die opstonden, maar het gaat om het leven uit de dood.

Vele lichamen van de heiligen, zegt Mattheüs. Niet een paar, niet enkelen, maar velen! Wat een machtig teken bij het sterven van Christus! Gemeente, wat moet dat straks dan zijn bij Zijn wederkomst, als alle graven opengaan en alle doden worden opgewekt... Ontroerend moment: vele lichamen van de heiligen worden opgewekt. Nu Christus de dood ingaat, komen zij uit de dood terug.

Er vaart een huivering door heel het rijk van de doden. Die mensen slaan hun ogen op en komen overeind. U ziet het: Zijn dood is het leven voor de Zijnen. Dat is rijk! Als je zeggen mag: Jezus stierf in mijn plaats, nu krijg ik het leven. Ik moet sterven vanwege mijn zonden, maar Jezus droeg de vloek voor mij, Jezus is voor mij gestorven. Nu mag ik leven voor God. Nu al, als je tot geloof komt, als je de Heere lief krijgt. En straks volmaakt. Wat een duidelijke vrucht van Goede Vrijdag! Hij geeft Zich in de dood en Zijn kinderen gaan vrijuit. Wat een troost! Hij voor mij, in mijn plaats. Dat is de boodschap van Goede Vrijdag. Jezus stierf, opdat ik zou leven.

Is het uw vraag: hoe kom ik tot dat leven? De stervende Christus komt vanavond naar ons toe en Hij zegt: Ik stierf aan het kruis om u het leven te geven. Wie in Mij gelooft zal leven, al was hij ook gestorven.

Vele lichamen van de heiligen, die ontslapen waren, werden opgewekt. Heiligen, zijn dat mensen zonder zonde? Nee, het zijn zondaren die gewassen zijn in het bloed van de Heere Jezus. Mensen die gehoopt hebben op Hem en op Zijn beloften. Ze hebben de verlossing verwacht en door het geloof Christus mogen kennen.

Ze hebben in Jeruzalem gewoond. Nog niet zo lang geleden zijn ze gestorven, tijdens Jezus’ omwandeling op aarde. Anders heeft die verschijning aan de mensen in Jeruzalem geen zin, als die mensen hen niet gekend zouden hebben. Ze stonden bekend om hun verbondenheid met Christus. Ik noem maar een paar voorbeelden (niet dat het precies die mensen waren), maar het zouden bijvoorbeeld Simeon en Anna geweest kunnen zijn. Of Zacharias en Elizabeth, zij waren ook al oud. Of misschien Jozef wel, de vader van Jezus. De lichamen lagen nog in de graven toen de rotsen scheurden.

Zodra Christus het rijk van de dood binnentreedt, moet de dood bij wijze van voorschot al een deel van zijn buit prijsgeven. Deze uit de dood verrezen kinderen van God, onderstrepen op Goede Vrijdag dat Christus door Zijn dood de dood heeft overwonnen. Zo is Hij bij Zijn sterven al Overwinnaar! Wat een machtig Evangelie!

Vele lichamen van de heiligen. Er was geen verwerper van Christus bij. Het betrof uitsluitend de volgelingen van de Heere Jezus. Vele, niet alle. Er blijven ook doden in de graven liggen. De jongste dag is er nog niet. Het is alleen een teken van hoe het straks zal zijn. Een preludium op de jongste dag.

Het is goed mogelijk dat in dezelfde grafkamer de één wel is opgewekt en de ander niet. Dat is een ernstige preek.  Alle mensen zullen straks opstaan, ook de ongelovigen zullen opstaan. Maar Daniël zegt: ze zullen opstaan tot eeuwig afgrijzen (Daniël 12:3). De dood van de Zaligmaker komt alleen ten goede aan degenen die Hem als Zaligmaker leerden kennen. De vrucht van Goede Vrijdag is niet voor hen die de Heere Jezus tot het einde toe hebben verworpen. Dan val je bij het sterven in de armen van de eeuwige dood.

 

Gemeente, nu komt de Zaligmaker vanavond in de prediking tot ons allen. Tot de gelovigen om hen te troosten met de boodschap van Zijn verzoenend lijden en sterven. Hij betaalde de schuld en overwon de dood. Hij komt ook tot gelovigen die afgeweken zijn, die een dor en doods leven hebben en Hij roept ons toe: Ontwaak u die slaapt en staat op uit de dood! Leef toch voor Mij en laat zien dat je uit de dood overgegaan bent tot het leven. Deze boodschap komt vanavond ook tot u die nog ligt in het geestelijk graf. Buiten Jezus is geen leven. Maar: doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze gehoord hebben zullen leven. De wekgroep van de gekruisigde Christus verkondigt u dat Zijn offer voldoende is tot verzoening van de zonde van de hele wereld.

U mag in Hem geloven. Dat moet zelfs! Op bevel van bekering en geloof wordt Christus u verkondigd. U bent voor honderd procent verantwoordelijk voor wat u doet met het Evangelie van Goede Vrijdag. Wie aan de Gekruisigde voorbij gaat, zal eeuwig sterven. Wie tot Hem vlucht, zal eeuwig leven. Zijn wekroep is levenwekkend!

Zodra u gelooft dat Hij u bedoelt, staat u op. En Hij bedoelt u! Dus waar gaat het om? Het gaat hier over geloof of ongeloof. Als u nu ziet wat het de Heere Jezus kostte om onze zonden te verzoenen: Zijn bloed, Zijn wonden, Zijn verlatenheid, Zijn kruis, Zijn schande; kun je dan nog langer doorgaan om het bloed van de Heere Jezus onrein te achten? Hunkert u ernaar om door Zijn bloed gereinigd te worden? Dat is een goed verlangen. Leg u neer aan Zijn voeten. Raak de zoom van Zijn kleed aan en u zult genezen. Door Zijn striemen is ons genezen geworden.

Dit was het tweede aandachtspunt. We zingen nu eerst Psalm 95: 4 en 5:

 

Want Hij is onze God, en wij
Zijn 't volk van Zijne heerschappij,
De schapen, die Zijn hand wil weiden;
Zo gij Zijn stem dan heden hoort,
Gelooft Zijn heil- en troostrijk woord;
Verhardt u niet, maar laat u leiden.

 

Verhardt u niet; neemt Zijn genâ
Ootmoedig aan". "Laat Meriba,
Laat Massa u ten afschrik wezen,
Waar 'k door uw vaders ben verzocht,
Toen alles, wat Mijn almacht wrocht,
Hen niet bewoog, om Mij te vrezen.

 

Het Evangelie van Goede Vrijdag. We hebben gelet op: de bevende aarde, de geopende graven en dan nu het derde:

 

3. De verschijning van de heiligen

 

We lezen samen vers 53: En uit de graven uitgegaan zijnde, na Zijn opstanding, kwamen zij in de heilige stad, en zijn velen verschenen. Dit is een moeilijk punt, want zoals het er staat lijkt het alsof die mensen opgewekt zijn op Goede Vrijdag en dan nog twee dagen levend in het graf gebleven zijn. Waarschijnlijk is dat niet de bedoeling. Want Calvijn wijst erop dat de vertaling ook kan zijn: En uit de graven uitgegaan zijnde, zijn ze na Zijn opstanding verschenen in de heilige stad. Dat lijkt een betere uitleg, dan dat ze in het graf zijn gebleven.

Die machtige tekenen van Goede Vrijdag, de drie-urige duisternis, het voorhangsel dat scheurt, de aarde die beeft, de rotsen die scheuren en de doden die worden opgewekt, zijn allemaal voorbodes van de opstanding van Christus én van de opstanding van de doden op de jongste dag én van de vernieuwing van de hele kosmos.

In de eerste plaats kondigt de opstanding van de heiligen natuurlijk de opstanding van de Heere Jezus op Pasen aan. Op Goede Vrijdag begint de eerste lichtstreep van Pasen al te gloren aan de horizon. Met Pasen zal het graf opengaan, dat deze Goede Vrijdagavond nog verzegeld wordt.

Maar hoe moeten we ons dat nu allemaal voorstellen? Daar kun je honderd en één vragen over stellen, maar God heeft ons dat niet laten weten. Wél is duidelijk dat deze mensen een nieuw opstandingslichaam hebben gekregen, zodat ze nooit meer hoefden te sterven. De Heere heeft ze ná Pasen met ziel en lichaam in de hemel opgenomen. Sommigen denken dat ze met de hemelvaart van Christus zijn meegegaan, maar dat staat niet in de Bijbel.

Tijdens Zijn rondwandeling heeft de Heere Jezus verschillende doden opgewekt: de jongen uit Naïn, het dochtertje van Jaïrus en Zijn vriend Lazarus; zij zijn teruggekeerd in het gewone leven op aarde. Maar zij zijn allemaal weer een keer gestorven. Nu, op het ogenblik van de dood van Christus is het veel machtiger, veel heerlijker. De heiligen uit vers 53 zijn dus niet met hun oude menselijk lichaam verrezen, maar in een heel nieuw lichaam, zoals we dat op Pasen ook zien bij de Heere Jezus. Ze kregen een lichaam waar je mee kunt verschijnen en verdwijnen. En dat niet meer onderworpen is aan allerlei beperkingen en belemmeringen die voor ons lichaam gelden.

Hoe weet ik nu dat deze mensen in een nieuw verheerlijkt lichaam zijn opgestaan? Dat staat in de Bijbel. Want hier wordt het woordje ‘verschijnen’ gebruikt. Dat Griekse woordje voor ‘verschijnen’, je vertonen, je laten zien, wordt nooit in de Bijbel gebruikt voor een sterfelijk mens. Het wordt gebruik voor het evangelie dat verschijnt (in Titus 2:11), het wordt gebruikt voor een engel die ergens verschijnt en het wordt gebruikt voor de Heere Jezus die verschijnt na Zijn opstanding. En het wordt hier bij die heiligen dus gebruikt. Dit is de sleutel tot het verstaan van deze verzen. Ze hadden een nieuw opstandingslichaam gekregen, net als Christus.

 

Weten we nu ook aan wie ze verschenen zijn? En hoelang daarna ze opgenomen zijn in de hemel? We krijgen daar in onze tekst geen antwoord op. Helder is in ieder geval hun opwekking en hun verschijning in Jeruzalem. Dat onderstreept dat Christus de dood heeft overwonnen!

Wie in leven en sterven op Christus hoopt, hoeft voor de dood niet meer bang te zijn. Dan mag je weten: na de dood is het leven voor mij bereid. Is dat geen krachtig woord? Jezus overwon de dood en Hij zal ook ons lichaam uit het stof doen opstaan op de jongste dag, als alle graven opengaan.

Wat een prediking voor Israël in die dagen! Daar heerste heel sterk de opvatting dat de komst van de Messias gepaard zou gaan met de opwekking van vele doden. Dat heeft Jezus al gedaan tijdens Zijn omwandeling, maar nu dit. Klip en klaar een teken vanuit het Oude Testament over Wie de Messias is: Jezus. Dat gebeurt hier. Zo spreekt God Israël aan. Die tekenen konden ze dus verstaan. Het was een heenwijzing naar de Eersteling Christus.

Ze verschenen in Jeruzalem. Wat een trouw van God voor de bloedstad, voor de heilige stad, die de mensen zo ontheiligd hebben, doordat ze Jezus hebben verworpen. Maar nu zendt de Heere getuigen naar deze stad. De opgestane Christus laat Jeruzalem niet onkundig van Zijn opstanding. Deze heiligen roepen uit dat Jezus door Zijn kruis en opstanding de Overwinnaar van de dood is.

Het is zeer aannemelijk (volgens verklaringen) dat die mensen ook aan ongelovigen zijn verschenen. Hun boodschap was dan: Kom toch tot inkeer, inwoners van Jeruzalem! Jezus is de Messias, Hij is opgestaan! De gekruisigde is de Messias, de Zoon van God. De verzoening is aangebracht. Wat een prediking!

De ene schok volgt op de andere schok in Jeruzalem. Eerst de drie-urige duisternis, het gescheurde voorhangsel, de bevende aarde, de opstanding van de heiligen: alles is een verkondiging van het rijk van de Messias. Het zijn bovennatuurlijke tekenen. De heilige stad moet weten wat er gebeurd is. Dat zal best voor opschudding gezorgd hebben. Vooral degenen die deze mensen goed gekend hebben. Wat is dit? Hoe kan dit? Doden zijn levend geworden! Misschien zijn ze nog eens gaan kijken bij de graven: ja, inderdaad. Ze hebben gebeefd en gesidderd, maar hebben ze ook gebogen en geloofd? De gelovigen zijn in hun geloof bevestigd. En de anderen? Is heel Jeruzalem nu bekeerd? Nee. Wel geschokt. Maar daarna leefden ze gewoon weer verder, zonder Jezus. Wie weet, dat er ook nog mensen tot geloof gekomen zijn… Maar we weten vanuit de Bijbel dat het gros van de joden de leugen heeft geloofd, dat de discipelen het lichaam van Jezus gestolen zouden hebben.

 

Gemeente, jongens en meisjes: Goede Vrijdag, wat doe je daarmee? Het offer voor de zonde is gebracht. Goed nieuws! De schuld Uws volks hebt G’ uit Uw boek gedaan. Eeuwige gerechtigheid is aangebracht. Er is vrijspraak voor een ieder die in Hem gelooft. Kwam het in uw leven, in jouw leven al tot persoonlijke overgave aan de Heere Jezus? Hij vraagt om je hart!

Straks worden niet alleen de heiligen opgewekt, maar alle doden. Ook jij. En ik. En je papa en mama. Tenminste, als de Heere Jezus niet terugkomt voordat wij gestorven zijn. De één staat op tot het leven en de ander tot het verderf. Dat is ernstig!

Wie je ook bent, op deze vrijdagavond mag ik je oproepen, namens God, om te vluchten tot het gekruisigde Lam Jezus. Hij leeft! Dan zul je straks mogen ingaan in de heilige stad. In het nieuwe Jerzualem zal de dood niet meer zijn. Alles zal daar door de vrede bloeien. Hemel en aarde zullen vernieuwd zijn. De aarde beeft niet meer en de rotsen scheuren niet meer. Weet je waarom? Omdat er een kruis op Golgotha heeft gestaan, dat alle gevolgen van de zonde heeft weggenomen. Omdat het graf geopend is; op Goede Vrijdag voor die heiligen en op zondag voor Jezus.

Weet je wie er in die gouden stad eeuwig zullen juichen? Allen die hier met een gebroken hart aan de voet van het kruis leerden buigen. Allen die deze gekruisigde Zaligmaker als hun Koning hebben lief gekregen. Als Hij dan komt, zul je zeggen: Ja, daar is Hij! Mijn Jezus, mijn Koning!

Amen.

 

Zingen Psalm 21:5:

 

Hoe groot en schitt'rend is zijn eer,
Door 't heil, aan hem bewezen!
Hoe is zijn roem gerezen!
O alvermogend' Opperheer,
Wat glans, wat majesteit
Hebt Gij die Vorst bereid!

 

Zingen na de zegenbede:

 

1. Jezus, leven van mijn leven,

Jezus, dood van mijne dood,

die voor mij U hebt gegeven,

in de bangste zielennood,

opdat ik niet hoop'loos sterven,

maar Uw heerlijkheid zou erven,

duizend, duizend maal, o Heer',

zij U daarvoor dank en eer!

 

2. Heer', verzoener van mijn zonden,

Heiland, die mij hebt gezocht,

die mijn boeien hebt ontbonden,

en voor God mij vrijgekocht,

ik, onrein in schuld verloren,

ben opnieuw in U geboren:

duizend, duizend maal, o Heer',

zij U daarvoor dank en eer!

 

3. Dank, mijn Heiland, voor Uw lijden,

voor Uw bitt're bange nood,

voor Uw heilig, biddend strijden,

voor Uw trouw tot in de dood,

voor de wonden, U geslagen,

voor het kruis, door U gedragen;

duizend, duizend maal, o Heer',

zij U daarvoor dank en eer!